کیتاب ائوی, [06.03.20 18:27]
مطالبی که در ذیل می خوانید نوشته دومورگان فرانسوی است که در سالهای اواخر قرن نوزدهم در منطقه کردهای غرب ایران سیاحت نموده و در باره وضعیت اقتصادی و اجتماعی و شیوه زندگی کردهای طایفه درمه ای نوشته است آن از وضعیت آن زمان آنها و امروزه در بر خورد با آذربایجانی ها که تغییر یافته و ادعاهای آنچنانی دارند: (ایلات کوهستانهای مرتفع در نهایت فقر بسر می برند. بدبخت ترین این کوه نشینها درمه ها هستند که ساکن کلبه های کثیف بوده پوششی جز توده برگهای مرده که در آن میخوابند ندارند. این برگها نزدیک اجاقی است که وسط اتاق را اشغال کرده است. پوشاک آنها از پشم خام قهوه‌ای است و فقط از دو تکه تشکیل می گردد. یکی مانتوی کردی با آستین های دراز و دیگری شلواری گشاد که تا زیر زانو فرو می افتد. این پارچه طبعا نازک و به هنگام نویی و یا کمی مستعمل بیش از یک مشت کهنه پاره نیست. در یک کاروان درمه ای که ما ملاقات می کنیم مردها تقریبا برهنه اند. معهذا هر یک از آنان مجهز به یک تفنگ کارابین خاندار و یک خزانه فشنگ است!؟درمه ای ثروتمند دارای یک الاغ است! اسب در کوههای وزنه ناشناخته است. اما زن بطور حتم مفیدترین(با عرض معذرت)حیوان بارکش است. در ایلات کوهستان بچه بسیار پرشماراند. از خانواده هایی می توان نامبرد که دارای صدپسر که تنها از چهار یا پنج زن نتیجه شده اند. درمه ها ضعیف و کمتر هنرمتداند،  در عین حال ایشان راهپیمایانی خوب و سارقینی بنامند.
به نقل از کتاب جغرافیای غرب ایران
چند مورد در این مشاهدات ژاک دومورگان فرانسوی قابل تاکیداند:
۱- فقر نداری مفرط ۲- لباس کهنه و تقریبا نیمه لخت ۳- در نهایت فقر دارای تفنگ مهمات می باشند ۴- تعدد فراوان بچه ها و زنان ۵- سوءاستفاده از زنان که معمولا از طریق ربودن بدست می آوردند ۶- راهپیمایی یعنی سفر برای سرقت