✅ نگاهی به کلمه پارسوا در کتیبه آشوری و چند نکته:

⏪ برخی از تاریخ‌نویسان ایران همچون گیریشمن تلاش کرده‌اند که پارسوا یا پارشوا در کتیبه آشوری(۸۰۰ قبل از میلاد) را به قوم پارس فعلی ربط بدهند. 
پارسوا بر عکس ادعاهای این افراد طبق کتیبه های آشوری در قسمتهای جنوبی بستر رود دیاله، یعنی در شمال شرق نامار واقع شده بود نه در جنوب شرقی‌ دریاچه اورمیه.

◀️ (پارسوا,  پارشوا) 
(Parsuva, Parshuva) 
به معنی کناره و مرز در زبان آشوری می‌باشد.


 
⏪ دلایل ارتباط نداشتن پارسوای آشوری به قوم پارس :

◀️ 1) کلمه پارسوا هیچ نوع ارتباطی با کلمه پارس ندارد. 
پارس کلمه‌ای عیلامی، مادی
(التصاقی و پروتو تۆرک) به معنای ولگرد و گدا است 
و 
پارسوا به معنی کناره و مرز در زبان سامیان(اجداد اعراب) آشوری.

◀️ 2) هیچ سندی که نشانگر کوچ  آریایی‌ها از آن منطقه( منطقه مورد نظر کتیبه آشوری) به استان فارس امروزی باشد وجود ندارد.
.
◀️ 3) اسامی 27 شاه محلی پارسوا و اسامی مکان ها در آنجا ( که‌ در کتیبه‌های آشوری آماده است ) همه غیر‌آریایی و مثل اسامی ماننا - قوتتی(التصاقی و پروتوتۆرک) می‌باشند.
 برای مثال: توناکو،  ساسیاشو، توتشدی، کوشیاناش و غیره. 
م . دیاکونوف آریایی بودن پارسوا را با قطعیت رد میکند. 
( پروفسور ذهتابی٬ تاریخ دیرین ترکان ایران ص 289 ).

⏪ محقق دگراندیش پارس، ناصر پورپیرار ( اولین تاریخدان  فارس‌زبان که با جرات و شهامت دروغ ها و جعلیات شوونیسم فارس را افشا کرده است) نیز با دلایل مستند و قاطع ارتباط پارس‌ها را با منطقه پارسوا رد می‌کند و به عقیده ایشان اقوام آریایی اولین بار در نیمه های قرن 6 ق . م به فلات ایران آمدند. 

◀️ به عقیده پورپیرار کلمه (پارسه) لقبی بود که بومیان ایران
 ( ایلامیان و مادها و ... ) به قوم خونریز و بی‌نشان هخامنشی داده بودند و کلمه پارسه(پارس) در فرهنگ (ایلام - ماد)  گدا، ولگرد و مهاجم معنا شده است.

◀️ از  لقب پارسه و پارس، مشتق (پرسه زدن) در فارسی آمده است و حتی صدای عصبانی سگ را مردم (ماقبل آریایی) ایران به قیاس صدای پارس شناختند به معنی ولگرد  و به علت خشونت و بی رحمی‌شان به پارس کردن سگ...
 ( ناصر پورپیرار٬ 12 قرن سکوت٬ تهران 1380 ص 218 ).