✅ فارسی یا هندی؟!! چرا در ایران، به لهجهی فارسی، هندی میگویند؟
✅ چرا در ایران، به لهجهی فارسی، هندی میگویند؟
⏪ اغلب نویسندگان و شعرای فارسی، صراحتاً «لهجهی فارسی» را
«زبان هندی» و مردم فارس را
«هندی زاده» معرفی کرده.اند.
◀️ افرادی مانند: دهخدا، سعید نفیسی، خواجوی کرمانی، حافظ شیرازی، مولوی بلخی، فردوسی طوسی و غیره، رسماً زبانهای فارسی و هندی را همخانواده معرفی کرده و برخی نیز ریشه زبان فارسی را گرفته شده از «زبان هندی» و قوم فارس را «هندی زاده» معرفی
کردهاند.
🔴 فرهنگستان زبان هندی و تمام زبان شناسان اروپایی و آمریکایی نیز، لهجهی فارسی را شاخه.ای از زبان هندی و آریاییهای مهاجم به فلات آن روز را از کولیهای هندی معرفی کرده.اند
◀️ مولوی بلخی، که از تۆرکان بلخ بود ولی به لهجهی فارسی شعر میسرود، یک رباعی معروفی دارد که میگوید:
🌹 بیگانه مگویید مرا زین کویم
در شهر شما خانه خود میجویم
🌹 دشمن نیم ار چند که دشمن رویم اصلم تۆرک است اگرچه هندی گویم
🔴 ملاحظه میکنید که مولوی علناً خودش را تۆرک و «لهجهی فارسی» را «زبان هندی» معرفی میکند.
🔴 ظاهراً مولوی به زبان هندی شعر نگفته و فقط به لهجهی فارسی شعر گفته ولی اگر به عمق مسئله دقت کنیم
در مییابیم که مولوی، لهجهی فارسی را زبان هندی نیز معرفی کرده است.
🔴 مولوی بلخی مردم آزربایجان را نیز تۆرک معرفی کرده و چنین میگوید:
🌹 شمس تبریز شاه ترکان است
رو به صحرا که شه به خزگه نیست
◀️ فردوسی طوسی، قوم پارس قدیم را اصلاً ایرانی نمیداند و وقتی نام ملیتها را میشمارد، قوم پارس را جدا از ایرانی معرفی میکند و میگوید:
🌹 ز پنجاه باز آوریدند سی
ز ایرانی و رومی و پارسی
🔴 فردوسی طوسی در باره مهاجرت کولیهای آریایی به ایران چنین میگوید: که بهرام گور از پادشاه هندوستان (شنگل) ده هزار کولی خواست تا به قصد رامشگری به ایران بفرستد.
🌹 از آن لوریان برگزین ده هزار
نر و ماده بر زخم بر بط سوار
🌹 به ایران فرستش که رامشگری
کند پیش هر کهتری بهتری
🌹 چو برخواند آن نامه شنگل تمام گزین کرد زان لوریان به نام
🌹 به ایران فرستاد نزدیک شاه
چنان کان بود در خور نیک خواه
🌹 چو لوری بیامد به درگاه شاه
بفرمود تا برگشایند راه
🌹 به هر یک یکی داد گاو و خری
ز لوری همی ساخت برزیگری
◀️ فردوسی اجداد آریایی ها
[ فارسها، کردها و...] را کوچیهای مهاجر و مهاجم هندی معرفی میکند که به تدریج از زمان ساسانیان به خاورمیانه کوچیدهاند.
🔴 برای مطالعه بیشتر در این زمینه میتوانید به مقاله
«فارسها از تبار کولیهای مهاجر هندی هستند» مراجعه نمایید.
◀️ نتیجه گیری:
🔴 شاخه های زبان سانسکریت یعنی (کردی، فارسی و...) به دنبال مهاجرت کولیهای مهاجر و البته مهاجم هندی به شمال عراق و جنوب ایران، از زمان ساسانیان به تدریج در بعضی نقاط خاورمیانه رایج شد و در زمان سامانیان تاجیک، آموزش آن اجباری شد. لهجهی پارسی در دوره قبل از ساسانیان با لهجهی فارسی امروزی کاملاً متفاوت بود و کولیزاده های هندی به قصد مصادره تمدن پارس باستان، نام خودشان را نیز فارس نهادند.
📚 قایناقلار(منابع):
Levin, Saul. Semitic and Indo-European, Volume 2. John Benjamins Publishing Company. p. 431.
Edwin Francis Bryant; Laurie L. Patton. The Indo-Aryan Controversy: Evidence and Inference in Indian History. Psychology Press. p. 208.
لغتنامه دهخدا
ماهنامه ارمغان، دوره 26، شماره 1، فروردین 1336- سعید نفیسی
مثنوی معنوی اثر مولوی بلخی
غزلیات شمس تبریزی اثر مولوی بلخی
دیوان حافظ شیرازی
دیوان غزلیات خواجوی کرمانی
شاهنامه فردوسی طوسی
✍ تهیه و تنظیم از ارسلان قشقایی
