✅ ازدواج محارم زرتشتیان: ازدواجهای پدر دختری و مادر پسری در آیین زرتشتی
ازدواجهای پدر-دختری و مادر پسری در آیین زرتشتی
دینکرد به عنوان یکی از مهمترین متونِ پهلوی (که توسط بزرگترین موبدان زرتشتی در عصر اسلامی و از روی اوستای ساسانی نوشته شد)، اصل خُوَیدوده ( ازدواج با محارم) را تأیید نمود و حتی برای اثبات مشروعیت آن دلائلی (هرچند عجیب) ارائه کرده.
«<خداوند خود، پدر سپَندَرمَذ، زمین است، همان زمینی که از آفرینش (خلقتاً) مادینه <بوده> است. خداوند از او (=از زمین) نر را آفرید؛ کیومرث را که نامش به مرد نخستین ترجمه میشود». یعنی کیومرث حاصل ازدواج اهورامزدا با دخترش سپندَرمَذ (اسپندارمَذ یا همان آرمیتی=امشاسپند موکّل بر زمین) است.
موبدان زرتشتی در توجیه این نوع ازدواج گفتهاند، همانگونه که ازدواج برادر و خواهر سبب میشود که حاصل این ازدواج فرزندی باشد، که پدرش دایی اوست و مادرش عمهی او ! یعنی پدر و مادر در عین "پدر و مادر بودن"، دایی و عمهی فرزند نیز محسوب میشود. فرزند نیز در عینِ فرزند بودنش، برادرزاده و خواهرزادهی والدینش میباشد. همین امر موجب میشود که محبت بین والدین و فرزند، چندین برابر شود. «و نیز به همین گونه است برای <نوزادی> پسر که پدر و دختری <با خویدودهگری> با هم به دنیا آوردهاند».کتاب سوم دینکرد، دفتر اول، به اهتمام فریدون فضیلت، تهران: انتشارات فرهنگ دهخدا، ۱۳۸۱. ص 144 - 146
ازدواجهای پدر-دختری در آیین زرتشتی
حکیم ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه، وجودِ رسمِ ازدواج با محارم (آن هم از نوع پیوند پدر-دختری) را در ایران باستان تأیید کرده است.
حتی به صراحت گفته که بهمن اردشیر بر اساس آموزههای دین زرتشتی با دختر خود که «همای چهرزاد» نام داشت ازدواج کرد و فرزندی به نام «ساسان» حاصل این ازدواجِ پدر-دختر بود. در شاهنامه در ماجرای «به زنی گرفتن بهمن، همای دخترخویش را و ولیعهد کردنش» چنین آمد که شاه با دختر خود ازدواج کرد و حتی دختر از پدرش باردار شد. پدر نیز پس از مدتی از دنیا رفت و همین امر سبب شد تا بر سر ولیعهدی و حکومت اختلافاتی میان درباریان رخ دهد.شاهنامه بر اساس نسخه چاپ مسکو، تهران: مؤسسه نور، ص 773 بیت 28081-28103
ازدواجهای مادر-پسری در آیین زرتشتی
کتاب دینکرد در مورد ازدواج مادر و پسر و فرزندی که از این ازدواج متولد می شود، چنین گفته :
آن <فرزندی> که از خویدودهیِ پسر و مادر زاییده شود، برای پدر خود، برادر نیز خواهد بود: این است راه رامش بیپایان و نیایش و نیکبختی؛ و هیچگاه زیان این کار، افزا بر سودش نخواهد بود». یعنی هنگامی که پسری با مادرش همبستر شود، حاصل آن فرزندی خواهد بود که برادرِ پدر خود است! و همین سبب میشود که محبت و علاقهشان دوچندان گردد.کتاب سوم دینکرد، دفتر اول، به اهتمام فریدون فضیلت، تهران: انتشارات فرهنگ دهخدا، ۱۳۸۱. ص 146
ازدواجهای برادر-خواهری در آیین زرتشت
دینکرد، یکی از مهمترین متون پهلوی زرتشتیان هست. این کتاب حاوی مطالب بسیاری است که یکی از آنها ازدواج با محارم هست.
«و من (= هیربد) میگویم که: خویدودهیِ برادر-خواهر نسبت به آنچه که از ایشان زاییده میشود، چهار لایه پیوند دوستی <تو-در-تو> دربردارد: یکی اینکه <برای خواهر، فرزندی که از همپیوندی زاییده میشود> فرزند برادرش است و برادر<زاده> اش میباشد؛ یکی اینکه آن، فرزندِ برادر است و وی خواهرِ هر دوان؛ یکی اینکه <برای برادر نیز> فرزندِ خواهر است؛ و یکی اینکه آن فرزند، برادر و <خواهرزادهیِ برادر است>. بر همین پایه، مهر و کامروایی و کوشایی <پدر و مادری که برادر و خواهرند> در پرورشِ فرزندان چهار برابر خواهد بود. و امید <بهروزی فرزندان> بر اثر آن چهاربرابر است؛ و به همان اندازه از فرزندان به زایندگانشان. این است آن راهی که افزایندهی مهر <زایندگان> به فرزندانشان در نیکوپرورشی میباشد، و امید بسیار <به آن میتوان> داشت»کتاب سوم دینکرد، دفتر اول، به اهتمام فریدون فضیلت، تهران: انتشارات فرهنگ دهخدا، ۱۳۸۱. ص 146
